Jaren van welwillendheid

Vanuit mijn slaapkamer
kijk ik uit op het balkon
van de flat waar ik ooit 
met haar woonde.
Wat zal het zijn?
Dertig jaar geleden.
Generaties geleden 
dat ik daar 
met iemand woonde.
Jaren van welwillendheid, 
jaren van vertwijfeling
en goudeerlijke, 
welwillende woede,
van naïeve desillusie, 
en toegegeven, 
wel eens een vermoeden 
van romantisch geluk. 
Vijf jaar in die sleurflat. We waren erg jong.
Wat bleef was de vriendschap, 
een jaar of wat na die vijf jaar.
En toen - toen was het klaar. 
Door het lot nu achterbuur geworden
van haar en mijn verleden, 
probeer ik daar iets bij te voelen.
Hardvochtig ben ik. Net als toen. 
Ik voel niets. Steeds dat leven 
in de schaduw van niets voelen. 
Totdat ik haar weer voor mij zie: 
zonnige zaterdagochtend
in badjas op het balkon, 
te grote, vormeloze badjas
met diepe zakken 
waar mijn handen soms 
de hare vonden
als ik achter haar kwam staan 
en iets verzoenends zei.
In die badjas zie ik haar 
water geven aan de kronkelhazelaar.
Hazelaar door ons bevrijd
uit guur tuincentrum, moeizaam 
naar huis naar boven gesleurd

en zowaar: dankbaar kronkelde 
hij zonwaarts als hij af en toe 
ons genadewater mocht drinken.
Die hazelaar op ons balkon
staat nu waarschijnlijk in een park,
een ruim, statig park, 
als een hele grote boom 
zonder wrok, zonder gedachten. 

©Carl Stellweg

Comments

Een stinkend bouwwerk van hypocrisie

De aanvallen op ziekenhuizen in Oekraïne werden zonder voorbehoud als oorlogsmisdaad veroordeeld. Nu, in Gaza, is er veel meer aarzeling. Zouden ziekenhuizen toch niet een legitiem militair doelwit kunnen zijn? 'Meten met twee maten,' wordt er dan geroepen. Daar is tegenin te brengen dat je de oorlog van Israel tegen Hamas gerechtvaardigder zou kunnen noemen omdat Oekrainers geen 1200 Russen op veelal beestachtige wijze hebben vermoord. Ik heb naar bijna alle beelden van 7 oktober gekeken die ik kon vinden. En zelfs al zijn niet alle gerapporteerde gruwelen waar, ik heb zelden zo'n moorddadige smeerlapperij gezien als op 7 oktober. Inderdaad te vergelijken met ISIS, en Algerije in de jaren negentig, toen dat land werd geteisterd door de Gewapende Islamitische Groep. En toch is Israel voor mij de absolute bad guy in dit conflict. Ik 'kies' partij. De Palestijnse partij. Ik weiger om met een soort handenwringende machteloze wanhoop hier tegenaan te kijken. Ik haat z

Lenny Kuhr for Dummies

Het verstoren van het optreden van Lenny Kuhr is slecht en dom. Punt. Dit incident een uiting van jodenhaat noemen is óók slecht en dom. De pest hebben aan Israel, aan wat Israel doet, is niet hetzelfde als de pest hebben aan joden. 'Israel' en 'joden' zijn niet hetzelfde. Als je dat niet begrijpt, ben je debiel, ben je een gore opportunist, of ben je totaal vooringenomen. We leven in een land waarin niet-joden tegen joden die niet van Israel houden zeggen dat ze antisemiet zijn. De nieuwe onzichtbaren, de nieuwe genegeerden, dat zijn de joden die Israel niet steunen. Je van die mensen niets aantrekken is antisemitisme in de overtreffende trap, waar zo ongeveer de hele Nederlandse politiek zich schuldig aan maakt. Dat is nóg erger dan het verstoren van een optreden van Lenny Kuhr. Vraag maar aan Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid , die ik al jaren ken. Een dappere man. Tien keer zo dapper als de hele Nederlandse Tweede Kamer en de Nederlandse regering bij elkaar

De gekoesterde vijand

Niemand schijnt nog te weten hoe die ook alweer precies in haar werk ging, die 'terugtrekking' door Israël uit de Gazastrook in 2005, waardoor Hamas nu 'volledig verantwoordelijk' zou zijn voor de penibele levensomstandigheden daar. Niemand schijnt te weten, schijnt ooit te hebben geweten, hoe Hamas eigenlijk aan de macht kwam in de Gazastrook. Ik schreef daar jaren geleden een lang achtergrondverhaal over dat nog steeds relevant is. Vandaar ik dat ik het nu weer plaats: Door Carl Stellweg Meer dan 2100 doden, vele duizenden gewonden, een half miljoen ontheemden en een materiële schade waarvan het herstel vele jaren zal vergen: ziedaar de oogst van vijftig dagen rauwe asymmetrische oorlogvoering in de Gazastrook. Volgens Israël ging het om zelfverdediging. Duidelijk is in ieder geval dat de operatie ‘Protective Edge’ van 8 juli 2014 tot en met 26 augustus 2014 onderdeel is van een patroon, een wetmatigheid, waarvoor tien jaar geleden een bewuste basis is gelegd, en wa

The hollow boy

Search This Blog