The hollow boy

Soms, heel soms als ze weg was weer eens weg was mogelijk maar mogelijk ook niet voorgoed vertrokken was  met achterlating van bijvoorbeeld een haardroger een paar panty's waar hij zoals altijd trouw op zou passen wilde het hem tot zijn welgemeend leedwezen dagen dat hem veel laakbaars kon worden verweten en hij het heel vaak had laten afweten en dat zijn emancipatieproces nog lang geen eclatant succes was gebleken (zacht gezegd) maar dat het vuur van hun verfoeilijk geluk hem soms wel degelijk de adem had afgesneden en dat hun liefdesarrangement in al zijn ontaarding toch wel een beetje zijn waarde had bewezen. Niettemin:  kon geluk je ook de kop kosten? Was een bepaald type geluk bestemd voor het ongeluk? Kon dit wel straffeloos zo doorgaan en zo niet wat deed je daar dan precies aan? Geen onbelangrijke vragen waar hij misschien pas een welluidend antwoord op vond als zij voor het laatst haar droger en panty's kwam halen. ©Carl Stellweg

  ©Sam Morrow Wanneer ze voorgoed verdwenen lijkt verschijnt ze weer terugkerende boze droom van weleer gekloofd gelooid geteisterd gelaat een Indiaans opperhoofd waardig De krans van vaalbleek poedelhaar Ze is afstotend maar nog altijd een mens Het kleurloze vuur in haar ogen haar schorre robotstem ze vraagt of ze iets mag vragen en als je haar negeert schrikaanjagende stemverheffing   OF ZE IETS MAG VRAGEN Jaren geleden trof ik haar voor het laatst het Centraal Station is nog steeds haar stomping ground haar lotgenoten zijn allang uitgeweken maar trouw aan haar langdurige lot is zij gebleven Voor het eerst zag ik haar zo’n kwart eeuw geleden en wat mij verbluft en beangstigt is dat ze niets is veranderd eeuwige jeugd op haar manier eeuwige jeugd voor eeuwig verkwanseld De taaie ruïne van haar gezicht de hoornlaag op ziel en organen ik probeer me er wel en geen voorstelling van te maken Ze vraagt nog altijd hetzelfde vroeger guldens nu euro’s komt net tekort voor een slaapplaats als j