Even een klacht. Ik ben immers ook maar een mensch. Op een ander sociaal platform dan de amorfe blubberbak genaamd feesboek, vertrouwde ik een kennis toe die mij kwistig vindikleukt, vindikinteressantt, vindikgeweldigt en hearheart, dat ik mijn boekjes aan de straatstenen niet kwijtraak. Hoewel ik ze veelvuldig onder de aandacht breng, waar ik maar kan, hoe ik maar kan, en ondanks sloten vindikleuks, vindikinteressants en vindikgeweldigs, en ondanks een sliert zeer lovende recensies van mensen die weliswaar niet voor grote media werken, maar geen nitwits, kletsmajoors of 'kennissen' zijn. Gewoon, vakmensen. Boekhandelaar Remco Houtepen bijvoorbeeld, die nu even boos op mij is omdat ik hem zojuist '020' heb genoemd, maar dat gaat vanzelf weer over. Of de veelzijdige schrijfster/recensente Marjet Maks. Of Dettie 'Leestafel' Hengeveld, die al vele jaren de veelgelezen boekensite leestafel.info beheert, en alles leest wat los en vast zit. Of Hanneke van de Wate