©Paul Schneggenburger Wanneer op een vroege dinsdagochtend, met niets opbeurends in het verschiet, zij, tegen de welving van je rug gestrand, haar onwetende luie arm over je heen heeft gelegd, als was je een willekeurig ding waaraan zij zich onwillekeurig vastklampt, is daar het besef dat een willekeurig ding soms het minst onooglijke is dat je zijn kunt, en is daar het beeld, niet voor het eerst, van je leven als een blad dat op aarde, waar anders, is neergedwarreld en de wereld onwillekeurig kust zonder dat de wereld altijd in de gelegenheid is onwillekeurig terug te kussen Een mens moet ook niet te veel vragen. ©Carl Stellweg