Steeds vaker duiken ze op Figuranten in de buitenruimte Jong en veilig gehelmd Jonge hoofden veilig omklemd Door grote droevige koptelefoons Generatie van introverten Eenzame, precieuze zieltjes Vlinderend boven vulkanen Vulkanen van fijngevoeligheid Vage vluchtige kinderen van hun tijd Misschien laatste kinderen Misschien ondergangstijd Maar waarom mag het einde niet vaag en vluchtig zijn? Soms voel ik met ze mee Soms, soms voel ik verachting Wereldoorlog Drie breekt uit Aan het tafeltje naast ze En ze zullen het niet merken Willen het niet merken Ze bevolken andere, pijnloze Gepersonaliseerde dimensies Van speellijsten en spotify Tinder en tik-tok Whatsapp en Snap en what have you Maar anders dan ze denken Dan ze hopen Is er geen ontsnapping Is er geen gepersonaliseerde dimensie Geen safe space ©Carl Stellweg