©Carl Stellweg DOOR CARL STELLWEG Januari 2005. Een doorsnee huiskamer. Een salontafel met een kanten kleedje, kunstbloemen op een dressoir. Aan de muur een schilderij van een middeleeuwse dame die een luit bespeelt. Een entourage waarbij de slungelige jongeman tegenover me wat vervaarlijk afsteekt. Een beetje onderuitgezakt zit hij op de bank. Dichtgeritst ski-jack aan, een zilvergrijs pistool (Browning) aan zijn riem. Vlak naast hem, schuin tegen de rugleuning, een zwartglanzend automatisch geweer (M-16). Zwarte vlekken op zijn gezicht: herinnering aan een bedrijfsongelukje met een voortijdig ontplofte bom. De jongeman is Zakaria Zubeidi, commandant van de Al-Aqsa martelarenbrigades en de op dat moment meest door Israël gezochte terrorist. Zijn schuilplaats is het vluchtelingenkamp van Jenin, een roerige provincieplaats in het noorden van de Westelijke Jordaanoever, destijds de wereldhoofdstad van het zelfmoordterrorisme genoemd. Na drie dagen intensief bellen met tus