Skip to main content

Het antisemitisme van de Nederlandse politiek


 Ja, erg, het antisemitisme in Nederland. Het rijst de pan uit. Het is weer 1933. Goed dat Dilan Yesilgoz, Miriam Bikker en Ulysse Elian - politici die bekend staan om hun open, onbevooroordeelde houding - in gesprek zijn gegaan met 'vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap'.

Dat wil zeggen: een deel van de joodse gemeenschap. Bijvoorbeeld Esther Voet, die ooit, als voorzitter van het CIDI (Centrum voor Informatie en Documentatie Israel, in de praktijk een lobbyclub voor de politiek van Israel ), het liquideren van vier voetballende Palestijnse jongetjes op het strand van Gaza afdeed met: 'Ja, vreselijk, maar dit is wel, oorlog, hè?' Esther Voet, die je op twitter nog wel eens kon betrappen op het delen van fakeberichten en dan boos reageerde. Zij is echt de meest bona fide en betrouwbare vertegenwoordiger van de joodse gemeenschap die je kunt vinden. Net als Ron Eisenmann, de huidige voorzitter van het CIDI.
Wat is tegenwoordig antisemitisme in Nederland? Dat is voornamelijk dat je joden verantwoordelijk stelt voor wat Israel doet. Dat gebeurt, en dat is totaal uit den boze. Ook is het een aantal keren voorgevallen dat bij op zich volkomen legitieme protesten tegen wat Israel doet, mensen persoonlijk werden geintimideerd. Alweer, totaal uit den boze. Ook als je jood en pro-Israel bent, moet je met rust worden gelaten, want zelfs dan ben je niet verantwoordelijk voor wat Israel doet.
Maar er zijn ook nog eens joden die zich actief uitspreken tegen het beleid van Israel, zoals de Nederlandse 90-jarige jurist en holocaust-overlevende Hans Ulrich Jessurun d'Oliveira en het Nederlandse antizionistische collectief Erev Rav en niet te vergeten de onverschrokken Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid.
Deze dappere mensen zijn wel het duidelijkste voorbeeld dat je joden en Israel niet over één kam moet scheren. Dus ook met deze vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap hebben Dilan Yesilgoz, Miriam Bikker en Ulysse Elian om de tafel gezeten! Toch? Moet toch haast wel? Met deze mensen maak je toch het duidelijkst je punt?
Nou, nee dus. Deze vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap worden door de Nederlandse politiek volstrekt genegeerd. Daar klagen ze over, en terecht. Deze joden, die dikwijls zélf voor antisemiet worden uitgemaakt - de smerigste aantijging die je kunt bedenken - laat de Nederlandse politiek volledig in de kou staan.
En weet je waarom? Omdat deze joden anti-Israel zijn, en de Nederlandse politiek zelf pro-Israel is, of zich niet tegen de Israelische politiek durft uit te spreken. Deze joden hebben misschien een hele andere kijk op antisemitisme en op hoe je dat moet bestrijden. Een kijk die Nederlandse politici helemaal niet uitkomt. Daarom moet de Nederlandse politiek van deze joden, van deze vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap, niets hebben.
Maar wacht eens? Dat is toch verdomme zo antisemitisch als wat? Dan gebruikt de Nederlandse politiek het antisemitisme in Nederland toch alleen maar voor politieke doeleinden, en dat is toch gewoon het smerigste wat er is? Je zou het haast denken, hè.
Hoe hoog zouden Dilan Yesilgoz, Miriam Bikker en Ulysse Elian scoren op de huichelarijschaal? Van mij krijgen ze een tien met een griffel.
De grootste 'aanjagers van antisemitisme', dat zijn niet de mensen die protesteren tegen wat Israel in Gaza doet. Dat zijn Nederlandse politici en dat is Israel zelf. De joodse staat, die antizionistische joden een visum weigert, maar de rode loper uitrolt voor antisemieten als de Hongaarse minister-president Viktor Orban. Zolang je maar roept dat je pro-Israel bent, dan vindt Israel het goed, dan maakt je antisemitische achtergrond niet uit. Net zoals voor Nederlandse politici, de enige joden die ertoe doen pro-Israelische joden zijn.
Ondertussen gebruikt het Israelische leger AI om aan de lopende band nieuwe 'legitieme doelwitten' in Gaza te 'genereren'. Inmiddels heeft het daarvoor niet één, maar twee programma's ontwikkeld: 'The Gospel' en 'Lavender'. Lees dit artikel van een Israelische onderzoeksjournalist. En huiver. En blijf protesteren tegen wat Israel in Gaza doet. 

@Carl Stellweg

Comments

  1. "De grootste 'aanjagers van antisemitisme', dat zijn niet de mensen die protesteren tegen wat Israel in Gaza doet. Dat zijn Nederlandse politici en dat is Israel zelf. " Dat klinkt als meisje je had geen rokje moeten dragen, je vraagt er zelf om. Er is geen enkel excuus voor antisemitisme. Ook ontbreekt in uw stuk de hatelijkheden op religieuze, culturele grond van mensen met een Arabische achtergrond. Ook dit vormt -helaas- een belangrijke groep.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ik zeg niet dat er een excuus is voor antisemitisme. Je kunt het wel in de hand werken. Er is ook geen excuus voor criminaliteit. Maar die kun je ook in de hand werkt. Wat betreft het antisemitisme van mensen met een Arabische achtergrond: die is meestal rechtstreeks gerelateerd aan wat Israel doet. Alweer: geen excuus, maar feit. Voor antisemitisme met ''religieuze en culturele grond" moet je eerder bij Europeanen zijn.

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Het levend schild-argument deugt van geen kanten

Het 'levend schild'-argument is eigenlijk de enige rechtvaardiging voor de wijze waarop het Israelische leger in Gaza opereert, en de enige verklaring voor het grote aantal burgerdoden, onder wie een groot aantal kinderen. Maar dat argument deugt van geen kanten. Zoals uit het onderstaande blijkt. Door Carl Stellweg De New York Times heeft op basis van luchtopnamen, geolocatie en AI vastgesteld dat Israel minstens 200 bommen van 2000 pond (ruim 900 kilo) heeft laten vallen op gebieden waar het de bevolking naartoe had gedirigeerd omdat het er veiliger zou zijn. Deze bommen van Amerikaanse makelij, ook wel Mark 84 of BLU-117 genoemd, zijn net zo zwaar als sommige zogeheten bunker-busters, maar ze zijn ongeleid, dat wil zeggen dat ze niet op een precies doel zijn gericht. De New York Times meldt dat de VS zelf deze bommen vrijwel nooit meer gebruikt in dichtbevolkte gebieden. Vast is komen te staan dat Israel ze in de eerste zes weken van de oorlog routinematig gebruikte, soms om...

Flirten, een gewichtig onderwerp

Wat was je leukste flirt? Dat vroeg iemand op facebook mij (en anderen) laatst. Een gewichtige vraag die een antwoord verdient.  Want flirten is belangrijk. Er is veel ruwheid en oppervlakkigheid in de wereld, wat u zegt, maar zolang er nog wordt geflirt, is er hoop. Flirten is natuurlijk verre van inclusief, want je flirt wel met de een en niet met de ander, en je doet dat ook nog eens volgens subjectieve criteria (die overigens wel aantrekkelijke mensen privilegieert!), het is dus veel meer een uitsluitings- dan een insluitingsmechanisme, maar dat vind ik niet erg, want je kunt maar voor een beperkt aantal mensen iets betekenen in het leven, en zolang je dat doet, en je verder als een oppassende burger gedraagt, doe je het goed. Laten we er voorlopig vanuit gaan dat de flirtdrift in de wereld zo sterk is, dat ze niet in haar voortbestaan wordt bedreigd door het inclusiviteitsmonster. Als adolescent was ik een gemankeerd flirter. Ik wilde wel, maar beheerste slechts één techniek:...