Skip to main content

Ofer

In march 2013, I was at a demonstration held in support of Palestinian prisoners on hunger strike at Ofer prison, near Ramallah on the Westbank. Check my pics and texts (oh, and by the way, you're not allowed to reproduce them without my consent).

 
On our way to the checkpoint. There was a feeling of expectation, although everybody knew more or less what was going to happen.
 
Preparing for prayers.
Friday prayers with Israeli soldiers in the background. Behind the checkpoint is Ofer prison, where around 1000 Palestinians are detained.
Israeli military preparing themselves for what in the last ten years has become a weekly ritual, a tango of hate, a deadly festival, almost a way of life.
A fiery sermon...
Meanwhile, the Shabab ('youth'), endowed with the task of stone-throwing, were gathering in the hills.
Prayers...

...more prayers...
And then it starts.
Picking up stones.
Teargas. Loads of it. Your eyes and lungs burn, you choke, you want to throw up, you may faint if you're unlucky. My first experience with the stuff was 12 years ago in Gaza, but it's become meaner since. I seriously considered jumping in a nearby pond to escape from it.
Rubber bullets followed. This guy was seriously hit by some. Live ammunition would also be used on this day, as everybody knew in advance.
"I tell you one thing about teargas. It helps against influenza," this man joked with his eyes burning.
 

Time for some tire-burning.
Shabab.
Stone slinging, teargas, bullets.
Time for some relaxation.


And for a little song and dance. Spot the guy on the right with his sling.
When this wounded man was lifted in an ambulance, it was sprayed with rubber-coated metal bullets. Saw it, heard it, was lucky not to feel it. From the viewpoint of the Israeli Defence Forces, I can understand to a certain extent the use of teargas to disperse a hostile crowd, although it's a rough method. But firing on an ambulance?
It was like a tug of war. Moving foward....
..untill you catch a bullet and have to be carried away.

Back to the frontline. See the separation fence in the distance. 

Wounded but not defeated.
Too much 'rhaz'.
Recovering...
Stoneslingers brigade.
Some 70 people needed treatment for their injuries.
Another teargas attack...
...and its effects.
Time for a fag. This is Hamde Abu Rahma, an excellent young Palestinian photographer. ''I got a bullet in my ass", he complained jokingly. Check his facebook page.
Burning tires, mayhem, injuries, and you know what? On both sides there are individuals who really seem to get a kick out of this. And you wanna know some more? I can, at least partly, understand why.
The man with the flag, who constantly called on the crowd to move forward, may get killed someday.
Fleeing with your merchandise from live fire...
...and prudently but steadfastedly going back to business after the crackle has died down
This picture sums it up.
Injuries, injuries, injuries...
Amidst all the chaos and danger: two intrepid and good-humoured young entrepreneurs.
Sweet corn...
....with some salt...
...some pepper and lemon...
...and there you go! We deserved it.


Comments

Popular posts from this blog

Lenny Kuhr for Dummies

Het verstoren van het optreden van Lenny Kuhr is slecht en dom. Punt. Dit incident een uiting van jodenhaat noemen is óók slecht en dom. De pest hebben aan Israel, aan wat Israel doet, is niet hetzelfde als de pest hebben aan joden. 'Israel' en 'joden' zijn niet hetzelfde. Als je dat niet begrijpt, ben je debiel, ben je een gore opportunist, of ben je totaal vooringenomen. We leven in een land waarin niet-joden tegen joden die niet van Israel houden zeggen dat ze antisemiet zijn. De nieuwe onzichtbaren, de nieuwe genegeerden, dat zijn de joden die Israel niet steunen. Je van die mensen niets aantrekken is antisemitisme in de overtreffende trap, waar zo ongeveer de hele Nederlandse politiek zich schuldig aan maakt. Dat is nóg erger dan het verstoren van een optreden van Lenny Kuhr. Vraag maar aan Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid , die ik al jaren ken. Een dappere man. Tien keer zo dapper als de hele Nederlandse Tweede Kamer en de Nederlandse regering bij elkaar...

Het antisemitisme van de Nederlandse politiek

  Ja, erg, het antisemitisme in Nederland. Het rijst de pan uit. Het is weer 1933. Goed dat Dilan Yesilgoz, Miriam Bikker en Ulysse Elian - politici die bekend staan om hun open, onbevooroordeelde houding - in gesprek zijn gegaan met 'vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap'. Dat wil zeggen: een deel van de joodse gemeenschap. Bijvoorbeeld Esther Voet, die ooit, als voorzitter van het CIDI (Centrum voor Informatie en Documentatie Israel, in de praktijk een lobbyclub voor de politiek van Israel ), het liquideren van vier voetballende Palestijnse jongetjes op het strand van Gaza afdeed met: 'Ja, vreselijk, maar dit is wel, oorlog, hè?' Esther Voet, die je op twitter nog wel eens kon betrappen op het delen van fakeberichten en dan boos reageerde. Zij is echt de meest bona fide en betrouwbare vertegenwoordiger van de joodse gemeenschap die je kunt vinden. Net als Ron Eisenmann, de huidige voorzitter van het CIDI. Wat is tegenwoordig antisemitisme in Nederland? Dat is v...

'Gaza is een hele liefdevolle samenleving'

Dit artikel verscheen ook in Soemoed januari-februari nr. 1   Carl Stellweg Eind januari had ze Ali nog gesproken. Ze kon hem amper verstaan door de inslaande bommen, het rommelen van de dood die hem en velen anderen in Khan Younis – de grootste stad in het zuiden van de Gazastrook – permanent belaagde. ‘Ik wil alleen je stem even horen’, zei Ali, negentien jaar oud, boven het oorlogslawaai uit. Aan de andere kant van de lijn was kunstenares Suzanne Groothuis in het verre Nederland. Die verzuchting zei veel. Twee zaken helpen de Gazanen in hun humanitaire doodsnood het meest: het beetje materiële hulp dat ze ontvangen én het contact met de buitenwereld. Dat laatste zegt hun dat ze echt geen menselijk ongedierte zijn. Het weerspreekt de boodschap van vernietiging die dagelijks op hen neerdaalt en die luidt: jouw leven is niets waard. Het bevestigt dat ze nog steeds menselijke wezens zijn die de belangstelling en het medeleven waard zijn van andere menselijke wezens, in een ander, v...