Skip to main content

Ofer

In march 2013, I was at a demonstration held in support of Palestinian prisoners on hunger strike at Ofer prison, near Ramallah on the Westbank. Check my pics and texts (oh, and by the way, you're not allowed to reproduce them without my consent).

 
On our way to the checkpoint. There was a feeling of expectation, although everybody knew more or less what was going to happen.
 
Preparing for prayers.
Friday prayers with Israeli soldiers in the background. Behind the checkpoint is Ofer prison, where around 1000 Palestinians are detained.
Israeli military preparing themselves for what in the last ten years has become a weekly ritual, a tango of hate, a deadly festival, almost a way of life.
A fiery sermon...
Meanwhile, the Shabab ('youth'), endowed with the task of stone-throwing, were gathering in the hills.
Prayers...

...more prayers...
And then it starts.
Picking up stones.
Teargas. Loads of it. Your eyes and lungs burn, you choke, you want to throw up, you may faint if you're unlucky. My first experience with the stuff was 12 years ago in Gaza, but it's become meaner since. I seriously considered jumping in a nearby pond to escape from it.
Rubber bullets followed. This guy was seriously hit by some. Live ammunition would also be used on this day, as everybody knew in advance.
"I tell you one thing about teargas. It helps against influenza," this man joked with his eyes burning.
 

Time for some tire-burning.
Shabab.
Stone slinging, teargas, bullets.
Time for some relaxation.


And for a little song and dance. Spot the guy on the right with his sling.
When this wounded man was lifted in an ambulance, it was sprayed with rubber-coated metal bullets. Saw it, heard it, was lucky not to feel it. From the viewpoint of the Israeli Defence Forces, I can understand to a certain extent the use of teargas to disperse a hostile crowd, although it's a rough method. But firing on an ambulance?
It was like a tug of war. Moving foward....
..untill you catch a bullet and have to be carried away.

Back to the frontline. See the separation fence in the distance. 

Wounded but not defeated.
Too much 'rhaz'.
Recovering...
Stoneslingers brigade.
Some 70 people needed treatment for their injuries.
Another teargas attack...
...and its effects.
Time for a fag. This is Hamde Abu Rahma, an excellent young Palestinian photographer. ''I got a bullet in my ass", he complained jokingly. Check his facebook page.
Burning tires, mayhem, injuries, and you know what? On both sides there are individuals who really seem to get a kick out of this. And you wanna know some more? I can, at least partly, understand why.
The man with the flag, who constantly called on the crowd to move forward, may get killed someday.
Fleeing with your merchandise from live fire...
...and prudently but steadfastedly going back to business after the crackle has died down
This picture sums it up.
Injuries, injuries, injuries...
Amidst all the chaos and danger: two intrepid and good-humoured young entrepreneurs.
Sweet corn...
....with some salt...
...some pepper and lemon...
...and there you go! We deserved it.


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Het levend schild-argument deugt van geen kanten

Het 'levend schild'-argument is eigenlijk de enige rechtvaardiging voor de wijze waarop het Israelische leger in Gaza opereert, en de enige verklaring voor het grote aantal burgerdoden, onder wie een groot aantal kinderen. Maar dat argument deugt van geen kanten. Zoals uit het onderstaande blijkt. Door Carl Stellweg De New York Times heeft op basis van luchtopnamen, geolocatie en AI vastgesteld dat Israel minstens 200 bommen van 2000 pond (ruim 900 kilo) heeft laten vallen op gebieden waar het de bevolking naartoe had gedirigeerd omdat het er veiliger zou zijn. Deze bommen van Amerikaanse makelij, ook wel Mark 84 of BLU-117 genoemd, zijn net zo zwaar als sommige zogeheten bunker-busters, maar ze zijn ongeleid, dat wil zeggen dat ze niet op een precies doel zijn gericht. De New York Times meldt dat de VS zelf deze bommen vrijwel nooit meer gebruikt in dichtbevolkte gebieden. Vast is komen te staan dat Israel ze in de eerste zes weken van de oorlog routinematig gebruikte, soms om...
Post a Comment
Read more

Het antisemitisme van de Nederlandse politiek

  Ja, erg, het antisemitisme in Nederland. Het rijst de pan uit. Het is weer 1933. Goed dat Dilan Yesilgoz, Miriam Bikker en Ulysse Elian - politici die bekend staan om hun open, onbevooroordeelde houding - in gesprek zijn gegaan met 'vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap'. Dat wil zeggen: een deel van de joodse gemeenschap. Bijvoorbeeld Esther Voet, die ooit, als voorzitter van het CIDI (Centrum voor Informatie en Documentatie Israel, in de praktijk een lobbyclub voor de politiek van Israel ), het liquideren van vier voetballende Palestijnse jongetjes op het strand van Gaza afdeed met: 'Ja, vreselijk, maar dit is wel, oorlog, hè?' Esther Voet, die je op twitter nog wel eens kon betrappen op het delen van fakeberichten en dan boos reageerde. Zij is echt de meest bona fide en betrouwbare vertegenwoordiger van de joodse gemeenschap die je kunt vinden. Net als Ron Eisenmann, de huidige voorzitter van het CIDI. Wat is tegenwoordig antisemitisme in Nederland? Dat is v...
2 comments
Read more

Flirten, een gewichtig onderwerp

Wat was je leukste flirt? Dat vroeg iemand op facebook mij (en anderen) laatst. Een gewichtige vraag die een antwoord verdient.  Want flirten is belangrijk. Er is veel ruwheid en oppervlakkigheid in de wereld, wat u zegt, maar zolang er nog wordt geflirt, is er hoop. Flirten is natuurlijk verre van inclusief, want je flirt wel met de een en niet met de ander, en je doet dat ook nog eens volgens subjectieve criteria (die overigens wel aantrekkelijke mensen privilegieert!), het is dus veel meer een uitsluitings- dan een insluitingsmechanisme, maar dat vind ik niet erg, want je kunt maar voor een beperkt aantal mensen iets betekenen in het leven, en zolang je dat doet, en je verder als een oppassende burger gedraagt, doe je het goed. Laten we er voorlopig vanuit gaan dat de flirtdrift in de wereld zo sterk is, dat ze niet in haar voortbestaan wordt bedreigd door het inclusiviteitsmonster. Als adolescent was ik een gemankeerd flirter. Ik wilde wel, maar beheerste slechts één techniek:...
1 comment
Read more