Malcontente

 

Van jou moet het altijd maar zomer zijn, malcontente
Altijd zomer, altijd zonnig, altijd warm, malcontente
En dan ís het zomer, ís het zonnig, ís het warm
en is het nog niet goed
Want te veel zomer, te veel zon, en veel te warm
en een regering die daar niets tegen doet.

Laat ik je dit vertellen: elk jaargetijde smeekt
om ook jou een toefje geluk te mogen schenken
Om er ook voor jou af en toe te mogen zijn
Het geluk vindt een sluipweg door alle seizoenen, malcontente,

je moet het alleen willen zien
je moet het eens onder ogen durven zien
Geluk vergt nu eenmaal een tikkeltje guts
Ja en leegte schenkt rust
En een omarming doet pijn
Maar ik, ik heb soms misschien iets met pijn

Dus omarm ik
de sombere zwier van de herfst
het majesteitelijk grijs van de winter
de vuilroze rok van het voorjaar
het malse zweet van de zomer
en wat heb je nog meer

En wat ík kan
moet jij toch ook kunnen, malcontente
Ik weet hoe het is, misschien nog beter dan jij
om te vertikken nog een vinger
of vin te verroeren
en alles te krenken,
te kakken te zetten
wat voor een beetje genegenheid pleit

Ik weet van de wreedheid en wroeging
Ik weet van de hoed en de rand
van de put en de rand
De diepe put en de te hoge rand

Juist daarom zijn wij
herfst en winter
lente en zomer
moe maar gelukkig
droef maar gelukkig

want alles wat straalt,
dat straalt in het duister
straalt uit het duister,
straalt door het duister,

ja, alles wat straalt,
dat straalt in het duister
straalt uit het duister,
straalt door het duister,

ja, en wist je dat
alles wat straalt,
dat straalt in het duister,
straalt uit het duister,
straalt door het duister.

Omhels dus maar het louche geluk
van de weemoedige opportunist
de luchtige levensontkenner
voor wie 't glas immer halfvol is, halfvol ja, en
denk daar nog maar eens goed over na, malcontente.

©Carl Stellweg