Skip to main content

Malcontente

 


Van jou moet het altijd maar zomer zijn, malcontente
Altijd zomer, altijd zonnig, altijd warm, malcontente
En dan ís het zomer, ís het zonnig, ís het warm
en is het nog niet goed
Want te veel zomer, te veel zon, en veel te warm
en een regering die daar niets tegen doet.

Laat ik je dit vertellen: elk jaargetijde smeekt
om ook jou een toefje geluk te mogen schenken
Om er ook voor jou af en toe te mogen zijn
Het geluk vindt een sluipweg door alle seizoenen, malcontente,

je moet het alleen willen zien
je moet het eens onder ogen durven zien
Geluk vergt nu eenmaal een tikkeltje guts
Ja en leegte schenkt rust
En een omarming doet pijn
Maar ik, ik heb soms misschien iets met pijn

Dus omarm ik
de sombere zwier van de herfst
het majesteitelijk grijs van de winter
de vuilroze rok van het voorjaar
het malse zweet van de zomer
en wat heb je nog meer

En wat ík kan
moet jij toch ook kunnen, malcontente
Ik weet hoe het is, misschien nog beter dan jij
om te vertikken nog een vinger
of vin te verroeren
en alles te krenken,
te kakken te zetten
wat voor een beetje genegenheid pleit

Ik weet van de wreedheid en wroeging
Ik weet van de hoed en de rand
van de put en de rand
De diepe put en de te hoge rand

Juist daarom zijn wij
herfst en winter
lente en zomer
moe maar gelukkig
droef maar gelukkig

want alles wat straalt,
dat straalt in het duister
straalt uit het duister,
straalt door het duister,

ja, alles wat straalt,
dat straalt in het duister
straalt uit het duister,
straalt door het duister,

ja, en wist je dat
alles wat straalt,
dat straalt in het duister,
straalt uit het duister,
straalt door het duister.

Omhels dus maar het louche geluk
van de weemoedige opportunist
de luchtige levensontkenner
voor wie 't glas immer halfvol is, halfvol ja, en
denk daar nog maar eens goed over na, malcontente.

©Carl Stellweg

Comments

  1. Niet verkeerd heer Stellweg.
    Prachtig zelfs.

    ReplyDelete
  2. Wij danken u, heer Anonymous

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Lenny Kuhr for Dummies

Het verstoren van het optreden van Lenny Kuhr is slecht en dom. Punt. Dit incident een uiting van jodenhaat noemen is óók slecht en dom. De pest hebben aan Israel, aan wat Israel doet, is niet hetzelfde als de pest hebben aan joden. 'Israel' en 'joden' zijn niet hetzelfde. Als je dat niet begrijpt, ben je debiel, ben je een gore opportunist, of ben je totaal vooringenomen. We leven in een land waarin niet-joden tegen joden die niet van Israel houden zeggen dat ze antisemiet zijn. De nieuwe onzichtbaren, de nieuwe genegeerden, dat zijn de joden die Israel niet steunen. Je van die mensen niets aantrekken is antisemitisme in de overtreffende trap, waar zo ongeveer de hele Nederlandse politiek zich schuldig aan maakt. Dat is nóg erger dan het verstoren van een optreden van Lenny Kuhr. Vraag maar aan Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid , die ik al jaren ken. Een dappere man. Tien keer zo dapper als de hele Nederlandse Tweede Kamer en de Nederlandse regering bij elkaar...

Het antisemitisme van de Nederlandse politiek

  Ja, erg, het antisemitisme in Nederland. Het rijst de pan uit. Het is weer 1933. Goed dat Dilan Yesilgoz, Miriam Bikker en Ulysse Elian - politici die bekend staan om hun open, onbevooroordeelde houding - in gesprek zijn gegaan met 'vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap'. Dat wil zeggen: een deel van de joodse gemeenschap. Bijvoorbeeld Esther Voet, die ooit, als voorzitter van het CIDI (Centrum voor Informatie en Documentatie Israel, in de praktijk een lobbyclub voor de politiek van Israel ), het liquideren van vier voetballende Palestijnse jongetjes op het strand van Gaza afdeed met: 'Ja, vreselijk, maar dit is wel, oorlog, hè?' Esther Voet, die je op twitter nog wel eens kon betrappen op het delen van fakeberichten en dan boos reageerde. Zij is echt de meest bona fide en betrouwbare vertegenwoordiger van de joodse gemeenschap die je kunt vinden. Net als Ron Eisenmann, de huidige voorzitter van het CIDI. Wat is tegenwoordig antisemitisme in Nederland? Dat is v...

'Gaza is een hele liefdevolle samenleving'

Dit artikel verscheen ook in Soemoed januari-februari nr. 1   Carl Stellweg Eind januari had ze Ali nog gesproken. Ze kon hem amper verstaan door de inslaande bommen, het rommelen van de dood die hem en velen anderen in Khan Younis – de grootste stad in het zuiden van de Gazastrook – permanent belaagde. ‘Ik wil alleen je stem even horen’, zei Ali, negentien jaar oud, boven het oorlogslawaai uit. Aan de andere kant van de lijn was kunstenares Suzanne Groothuis in het verre Nederland. Die verzuchting zei veel. Twee zaken helpen de Gazanen in hun humanitaire doodsnood het meest: het beetje materiële hulp dat ze ontvangen én het contact met de buitenwereld. Dat laatste zegt hun dat ze echt geen menselijk ongedierte zijn. Het weerspreekt de boodschap van vernietiging die dagelijks op hen neerdaalt en die luidt: jouw leven is niets waard. Het bevestigt dat ze nog steeds menselijke wezens zijn die de belangstelling en het medeleven waard zijn van andere menselijke wezens, in een ander, v...