Skip to main content

Hoe Israel en zijn bondgenoten het Internationaal recht proberen op te blazen

Aanval van Israel met zes bommen op een UNRWA-opslagplaats in het centrum van Gaza Stad, januari 2009, tijdens de operatie Gegoten Lood (Cast Lead). Onder andere 3,7 miljoen dollar aan medische hulpmiddelen gingen in vlammen op.

Carl Stellweg

Als je het artikel met de link onder dit stukje door de waas van je krokodillentranen zou willen lezen, dan zou je mond openvallen. De Israelische claims over UNRWA worden hier gefileerd door Richard Silverstein, een gevreesde joods-Amerikaanse onderzoeker van Israelisch veiligheidsbeleid.

Hier een kleine krent: de Wall Street Journal schreef dat het een 'rapport' van Israel had 'ingezien', waaruit zou blijken dat tien procent van de dertienduizend personeelsleden van UNRWA in de Gazastrook lid is van Hamas of Islamitische Jihad. Bijzonderheden werden verder nauwelijks gegeven. De conservatieve Wall Street Journal is Netanyahu's favoriete medium om 'rapporten' naar te lekken. Zo lekte de Wall Street Journal kort na 7 oktober een rapport waaruit zou blijken dat de aanval en de terreurdaden van die dag grotendeels door de Iraanse Revolutionaire Garde en Hezbollah waren georkestreerd. De Verenigde Staten trokken dat rapport onmiddellijk in twijfel, geen enkele andere inlichtingendienst sloeg erop aan, en er is sindsdien niets meer van vernomen.


Dat is nog niet alles: de voormalige Israelische minister van Defensie Benny Gantz verklaarde nog niet zo lang geleden zes Palestijnse ngo's voor illegaal omdat ze banden zouden hebben met de Islamitische Jihad (een nog radicalere beweging dan Hamas). Hij overhandigde de Amerikaanse inlichtingendiensten daartoe zelfs een 'dossier', maar die wezen het af en zeiden dat het geen bewijs voor de claim bevatte.

Er zijn overigens wél Israelische ngo's die helemaal niet 'non-gouvernementeel' zijn, want gelieerd aan de Israelische staat: zogeheten GONGO's (Govenrnmental Oriented Non-Governmental Organisations). Een van de meest beruchte is NGO-monitor - onthoud die naam - die zich tot taak heeft gesteld om Israel-kritische ngo's zwart te maken.


Ooit heb ik zelf vrij uitputtend onderzocht hoe Israel reageerde op de Palestijnse BDS (Boycot, Desinvesteringen en Sancties)-campagne, en toen is me gebleken hoe ver Israel gaat in het intimideren van zijn tegenstanders, het manipuleren van de publieke opinie en het fabriceren van allerhand 'bewijs'. Hoewel de opstelling van met name de VS, Duitsland en Frankrijk schandelijk repressief is jegens BDS, verdwijnen Israelische rapporten doorgaans snel in de prullenbak, en worden ze soms openlijk bekritiseerd.


Waarom hebben zo veel voornamelijk Westerse landen dan nu zo geestdriftig gereageerd op de aantijgingen van Israel tegen UNRWA en onmiddellijk, nog voordat er enig bewijs voor die aantijgingen is geleverd, subsidie aan de UNRWA opgeschort, wat dramatische gevolgen heeft voor de nu al creperende bevolking van de Gazastrook? Wekte het dan helemaal geen argwaan dat die aantijgingen een dag kwamen na de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof over mogelijke genocide, gepleegd door Israel?


Het antwoord is dat niet alleen Israel in verlegenheid is gebracht door die uitspraak van het VN-hof. Medeplichtigheid aan genocide is krachtens het Genocideverdrag namelijk ook verboden, dus als Israel genocide pleegt, zijn de bondgenoten van Israel, zoals de VS en de EU, ook strafbaar. De uitspraak noopt in feite de VS om de grootschalige militaire hulp die Israel nu nog krijgt, te staken. Of de EU om het associatieverdrag met Israel op te schorten, want dat bevat een mensenrechtenparagraaf. Of Nederland om de levering van onderdelen voor F-35-gevechtsvliegtuigen af te blazen.


Daar kan natuurlijk allemaal geen sprake van zijn.


Liever dus nu de aandacht afleiden van die uitspraak van het VN-Hof, want dat is in het gezamenlijk belang van Israel en zijn bondgenoten.


Het ziet ernaar uit dat zich een genocide afspeelt in de Gazastrook. Dat is de uitspraak van het ICJ. En wat gebeurt er? De effecten van die genocide worden verergerd, op voorspraak van de genocidepleger.


Maar stel nu dat er weinig overblijft van die aantijgingen van Israel tegen UNRWA? De kans daarop lijkt redelijk groot, want wat er tot nu toe is doorgesijpeld aan 'bewijs' van Israel, maakt weinig indruk (zie het artikel hieronder). Wel, dan zou dat nog meer schuld aan medeplichtigheid aan genocide inhouden, en dan zouden het Internationaal Gerechtshof en Internationaal Strafhof in de toekomst wel eens overuren moeten maken en de meeste westerse naties zouden in de beklaagdenbank terecht komen.

Dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Beide Hoven zouden het moeten opnemen tegen machten die ze in de verste verte niet aankunnen. Dan krijg je een situatie waarin iedereen schuldig is - en dus niemand.


De hele UNRWA-affaire lijkt derhalve - bewust of onbewust - tot doel te hebben het internationaal recht op te blazen. Door met een juiste en logische uitspraak te komen, zijn juridische verantwoordelijkheid te nemen, heeft het Internationaal Gerechtshof de genocidepleger en zijn handlangers in elkaars armen gedreven. Dat viel nauwelijks te voorzien, maar is wel de absurde realiteit.



Hier het artikel van Richard Silverstein.

https://www.richardsilverstein.com/2024/01/31/idf-shocked-its-gaza-intelligence-fuels-campaign-to-destroy-unrwa/

Comments

Popular posts from this blog

Een stinkend bouwwerk van hypocrisie

  De aanvallen op ziekenhuizen in Oekraïne werden zonder voorbehoud als oorlogsmisdaad veroordeeld. Nu, in Gaza, is er veel meer aarzeling. Zouden ziekenhuizen toch niet een legitiem militair doelwit kunnen zijn? 'Meten met twee maten,' wordt er dan geroepen. Daar is tegenin te brengen dat je de oorlog van Israel tegen Hamas gerechtvaardigder zou kunnen noemen omdat Oekrainers geen 1200 Russen op veelal beestachtige wijze hebben vermoord. Ik heb naar bijna alle beelden van 7 oktober gekeken die ik kon vinden. En zelfs al zijn niet alle gerapporteerde gruwelen waar, ik heb zelden zo'n moorddadige smeerlapperij gezien als op 7 oktober. Inderdaad te vergelijken met ISIS, en Algerije in de jaren negentig, toen dat land werd geteisterd door de Gewapende Islamitische Groep. En toch is Israel voor mij de absolute bad guy in dit conflict. Ik 'kies' partij. De Palestijnse partij. Ik weiger om met een soort handenwringende machteloze wanhoop hier tegenaan te kijken. Ik haat z

Lenny Kuhr for Dummies

Het verstoren van het optreden van Lenny Kuhr is slecht en dom. Punt. Dit incident een uiting van jodenhaat noemen is óók slecht en dom. De pest hebben aan Israel, aan wat Israel doet, is niet hetzelfde als de pest hebben aan joden. 'Israel' en 'joden' zijn niet hetzelfde. Als je dat niet begrijpt, ben je debiel, ben je een gore opportunist, of ben je totaal vooringenomen. We leven in een land waarin niet-joden tegen joden die niet van Israel houden zeggen dat ze antisemiet zijn. De nieuwe onzichtbaren, de nieuwe genegeerden, dat zijn de joden die Israel niet steunen. Je van die mensen niets aantrekken is antisemitisme in de overtreffende trap, waar zo ongeveer de hele Nederlandse politiek zich schuldig aan maakt. Dat is nóg erger dan het verstoren van een optreden van Lenny Kuhr. Vraag maar aan Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid , die ik al jaren ken. Een dappere man. Tien keer zo dapper als de hele Nederlandse Tweede Kamer en de Nederlandse regering bij elkaar

De gekoesterde vijand

Niemand schijnt nog te weten hoe die ook alweer precies in haar werk ging, die 'terugtrekking' door Israël uit de Gazastrook in 2005, waardoor Hamas nu 'volledig verantwoordelijk' zou zijn voor de penibele levensomstandigheden daar. Niemand schijnt te weten, schijnt ooit te hebben geweten, hoe Hamas eigenlijk aan de macht kwam in de Gazastrook. Ik schreef daar jaren geleden een lang achtergrondverhaal over dat nog steeds relevant is. Vandaar ik dat ik het nu weer plaats: Door Carl Stellweg Meer dan 2100 doden, vele duizenden gewonden, een half miljoen ontheemden en een materiële schade waarvan het herstel vele jaren zal vergen: ziedaar de oogst van vijftig dagen rauwe asymmetrische oorlogvoering in de Gazastrook. Volgens Israël ging het om zelfverdediging. Duidelijk is in ieder geval dat de operatie ‘Protective Edge’ van 8 juli 2014 tot en met 26 augustus 2014   onderdeel is van een patroon, een wetmatigheid, waarvoor tien jaar geleden een bewuste basis is gelegd, en wa